AD(H)D

Vanuit de neuropsychologie wordt AD(H)D onderzocht op neurologische afwijkingen. Meer dan 75% van de ADHD gestelde diagnose IS GEEN ADHD!!
Helaas kent ons diagnostisch systeem slechts een opsomming van symptomen. Echter, de symptomen van ADHD komen ook bij andere psychologische problemen voor. Een diagnose ADHD mag slecht gegeven worden wanneer er frontaal aangeboren afwijkingen zijn. Dit kan men terug zien op een QEEG. Dit is een kwalitatieve EEG. De frontale hersenactiviteit wijkt af op de lage frequenties (delta 1,5-3 HZ) in combinatie met alfa activiteit (8-12 Hz) en/of Beta activiteit (14-35 Hz)Het is door de lage hersenactiviteit dat het kind/jeugdige (en volwassenen) zich drukker gaat gedragen. Alsof de lage frequenties opgekrikt moeten worden. 
Een veel voorkomend beeld dat voor ADHD wordt aangezien is het Trauma Brein. Dit is een posterieur lage hersen activiteit (alfa) van onder de 10 HZ. Een trauma brein wordt bij kinderen sneller gevormd dan bij volwassenen omdat ze nog in ontwikkeling zijn en gevoelig voor invloeden van buitenaf. Pesten is daar een goed voorbeeldvan maar ook een moeizame geboorte of een ziekenhuisopname. Ook het overlijden van een familielid of vriend. En tevens als moeder of vader een depressieve periode kent of last van angst heeft, kan allemaal van invloed zijn. 
Neurofeedback kan een zeer goed alternatief zijn voor medicatie. Bij neurofeedback worden de afwijkende hersenactiviteit gecorrigeerd. Het enige wat het kind/jeugdige of volwassene hoeft te doen is een film kijken met 3-5 electroden op het hoofd. De electroden meten de activiteit en middels het tv scherm wordt het beeld iets stotterend aangeboden. Dit merkt men in het begin even op maar vervolgens niet meer. Omdat de hersenen geprogrammeerd zijn op een vloeiend beeld gaan de hersenen compenseren voor het stotteren. Deze zeer natuurlijke correctie zorgt voor een structurele aanpassing van de afwijkende hersenactiviteit